Kinderen voor kinderen

Maandag 4 juni

We hebben van Sheila vrij gekregen om uit te rusten en onze was van de vakantie te wassen. Ik heb eerst lekker uitgeslapen en heb daarna al mijn tegenzin verzameld om de was te laten liggen... Ik heb nog even gepuzzeld en bij de anderen gezeten om vervolgens nog een middagdutje te doen. Ik was nog ontzettend moe van de vakantie en ben daarom na het avondeten gelijk weer naar bed gegaan.

Dinsdag 5 juni

Wouter en ik staan deze week weer op de kinderafdeling waar vandaag niet veel kinderen waren omdat het veel regende en redelijk koud was. Dit is een reden voor moeders om de reis naar het ziekenhuis een dag uit te stellen. We hebben deze ochtend de vitale functies van alle kinderen gemeten en hebben daarna gekeken bij de wondzorg van een jongetje van 5 jaar dat brandwonden op zijn buik en armen had. Zijn moeder vertelde dat ze een vuur had gemaakt om haar kinderen warm te houden, toen ze even weg liep had de deken die om het jongetje was geknoopt vlam gevat. Toen ze bij haar zoontje kwam heeft ze snel de deken afgedaan maar het jongetje was al verbrand. Na de wondzorg was het al tijd voor de lunchpauze. Na de pauze hebben we de wondzorg van een jongetje van 11 jaar met brandwonden gezien. Dit jongetje was aan het spelen met zijn oudere broers in een hoop van rijstbladeren. De jongens hadden niet gezien dat de binnenkant van de hoop nog smeulde. De jongen kroop hier doorheen en heeft zijn lichaam op 7 plekken erg verbrand. De wonden roken een beetje naar verbrand vlees en er zat veel pus op de wonden. Het was akelig om te zien hoe de verpleegkundige sommige verbrandde stukken huid van het jongetje probeerde af te halen. Ik heb bij een paar wonden geholpen met schoonmaken, verbinden en de vette gazen op maat knippen en op de wonden leggen. Na een tijdje werd ik een beetje misselijk van de geur en begon alles te draaien. Ik ben op een kruk naast het hoofd van het jongetje gaan zitten. Hij begon tegen me te fluisteren, hij zei steeds Elise please make it stop please stop it. De verpleegkundige hoorde dit ook en vertelde het jongetje in het Chichewa dat we bijna klaar waren. De hele wondzorg duurde twee uur dus aan het einde van de wondzorg waren we al klaar voor vandaag. Het was heftig om zulke erge wonen te zien maar het was zeker ook een mooie ervaring.

Woensdag 6 juni

Na de morning report zijn Wouter en ik naar de ambulance gelopen om vandaag mee te gaan op out reach. Vandaag gaan we naar Ng’ombe wat niet zo ver van Muona is, eenmaal onderweg zijn we gestopt bij een marktje om zoete aardappels te kopen. Na een kort ritje in de ambulance kwamen we bij een boom waar niet veel vrouwen zaten. Het was vandaag koud dus de mannen van out reach dachten al dat er vandaag niet veel mensen zouden komen. Een vrijwilliger ging alvast de zoete aardappels voor ons klaarmaken terwijl wij ons nuttig maakten door kinderen te wegen. Ik hing de kinderen in hun doek aan de weegschaal en zocht de goede bladzijde in het gezondheids paspoort van het kind en Wouter schreef het gewicht en gaf het boekje weer aan de juiste moeder. Zo hebben we al snel een hele hoop kinderen gewogen. Ondertussen was de temperatuur wat gestegen en net toen we dachten dat we klaar waren met wegen kwamen er nog een hoop moeders met kinderen aan die ook gewogen moesten worden. Wouter en ik hebben zo gewogen tot we zelf een ons wogen. Dat kwam goed uit want op dat moment waren de zoete aardappels klaar en konden we even pauze nemen. Na de pauze hebben we kinderen gevaccineerd en de administratie bijgewerkt in de welbekende grote boeken. Op de terugweg hebben we beide mannen van de outreach afgezet en heeft de chauffeur ons bij ons huisje afgezet.

Donderdag 7 juni

Vanochtend was er om 7.45 nog niemand in de tea room voor de morning report. We wilden voor onze visieopdracht een foto maken met ons en Sheila van de visie op de voorkant van het ziekenhuis. Omdat er toch nog niemand was hebben we besloten om de foto maar even te gaan maken en te hopen dat als we terugkwamen er wat mensen zouden zijn. Dit was het geval en nadat we de foto hadden gemaakt kon de morning report beginnen. Na de morning report gingen we netjes naar de kinderafdeling waar we de controle zagen van een meisje dat gisteren een oogoperatie heeft gehad. De spier van haar rechter oog werkte niet goed dus deze hebben ze vastgemaakt aan de spier van haar wenkbrauw. Er zat nu nog een draad doorheen die op haar wang zit vastgeplakt zodat ze haar oog kan openhouden maar die mag er over een paar dagen uit. Wouter voelde zich niet lekker dus na deze bijzondere controle zijn we op zoek gegaan naar Sheila. We hadden haar al snel gevonden en nadat Wouter had uitgelegd hoe hij zich voelde heeft Sheila ons naar huis gestuurd. Het is ontzettend lief hoe voorzichtig Sheila met ons is en hoe beschermend ze alles op zich neemt. Wouter heeft de middag geslapen terwijl ik met Sanne naar de markt ben gelopen in mijn ziekenhuis broek en een trui omdat het vandaag best wel koud was en ik even geen zin had om mijzelf om te kleden. Ik heb vanmiddag nog wat gelezen tot we gingen eten. Vrijwel gelijk na het eten en de afwas ben ik naar bed gegaan om lekker te slapen. Dat dacht ik tenminste... ik werd namelijk wakker van de kou, eigenwijs heb ik geprobeerd door te slapen maar toen mijn voeten meer op ijsklontjes begonnen te lijken heb ik toch een extra deken gepakt en kon ik lekker slapen.

Vrijdag 8 juni

Op onze vrije dagen ben ik vaak heel vroeg wakker, vandaag had ik dit geluk weer ik heb een boterham gegeten met Manon en Chiara die vandaag naar de kapper op de markt gaan om hun haren in te laten draaien met nephaar. Na de boterham ben ik weer in bed gaan liggen in de hoop nog een tijdje te kunnen slapen. Dit lukte helaas niet dus ik ben maar weer opgestaan en ik heb water gehaald, gelukkig was er een meisje bij de pomp die mij wilde helpen met het vullen van de flessen. Hierna ben ik weer in bed gaan liggen en heb ik een paar afleveringen van een serie gekeken. Ik ben nog even in slaap gevallen en toen ik wakker werd om wat drinken te pakken zag ik Manon en Chiara zonder haar... ofja zonder de vlechten die ze zouden hebben maar er was iets fout gegaan en de afspraak is verzet naar morgen. Vandaag zou Raphael pannenkoeken komen eten als een soort (heel erg vervroegd) afscheid, helaas was er in de avond geen stroom en hebben we deze afspraak ook naar morgen verzet. Ik had toch wel zin in een warme maaltijd inplaats van brood dus Sanne en ik zijn brandhout gaan zoeken in het bosje achter ons huis. Nadat ik met mijn scoutingskills een vuurtje had gemaakt hebben we pasta gekookt en hebben we dat lekker in het donker opgegeten.

Zaterdag 9 juni

Deze ochtend ging de afspraak van Chiara en Manon wel door en zijn we ze na een paar uur gaan opzoeken. Omdat ze al een paar uur bij de kapper op de grond zaten hebben we ze wat oliebollen van de markt gegeven en zijn we erbij gaan zitten. Zelf zou ik mijn haar niet met nephaar laten indraaien maar een paar ingevlochten vlechtjes leek mij wel leuk. Nadat ik eerst nog even heb zitten twijfelen ben ik toch snel terug gelopen naar huis om mijn haren te gaan wassen. Tegen de tijd dat ik klaar was en mijn haar al redelijk was opgedroogd waren te twee klaar met hun haren. Ik zou over tien (Malawiaanse) minuten aan de beurt zijn. Dat wil zeggen dat ik zo’n 20 minuten later op het stoepje zat om mijn haar te laten vlechten. Nadat ik de kapster eerst uit heb gelegd hoe een haarelastiekje werkte heeft ze mijn haar ingevlochten. In tegenstelling tot de urenlange zit van de meiden was mijn kapsel binnen vijf minuten klaar. Terug in het huisje hebben we opgeruimd en geveegd en zijn er een paar pannenkoeken gaan bakken. Later die avond kwamen Raphael en Adina op bezoek. Het was een hele gezellige avond maar het is wel wennen dat als Afrikanen zeggen dat ze bij je komen eten ze ook echt alleen eten en niet veel later weer naar huis gaan. 

Zondag 10 juni

Omdat ik maandag al mijn tegenzin had verzameld om de was uit te stellen had ik nu een mooie stapel om door het sop heen te halen. Ik had drie mooie waslijnen vol met was terwijl de anderen nog geen halve lijn hadden... Bekijk het van de positieve kant, het had maandag anders niet meer gepast dus het is maar goed dat ik het wassen heb uitgesteld. De rest van de dag heb ik zoals gewoonlijk bij de was zitten kletsen bij de anderen.