De (feest)beestjes

Dinsdag 1 mei

Vandaag is het dag van de arbeid en in tegenstelling tot Nederland is dat hier een echte feestdag, de meeste mensen die in het ziekenhuis werken waren vandaag dus vrij. Raphael heeft ons op zijn vrije dag uitgenodigd om een rondje door het dorp te rijden in zijn pick-up truck. We mochten met z’n allen achter in de bak van de truck zitten. De auto is al 26 jaar oud en dat voel je aan de vering. We zijn door het hele dorp gereden en daarna zijn we nog een stuk de bergen in gegaan die achter Muona liggen. Hoe verder je van het dorpje Muona af rijd hoe slechter de huisjes worden. Veel families wonen in een lemen hutje met een rieten dak. Alle kinderen uit die huisjes renden gelijk naar buiten om achter de auto aan te rennen toen ze zagen dat er “azungu’s” achter in de auto zaten. De hele rit was echt fantastisch mooi en ik heb mijn ogen uit gekeken naar de prachtige uitzichten en rennende en spelende kinderen. Na de rit zijn we uitgenodigd om te gaan lunchen bij Raphael en zijn vrouw Adina. Adina had heerlijke bonen en rijst van hun eigen land gekookt. Tegen het einde van de lunch begon het te regenen, het is best wel gek om hier in de regen te zitten en ondanks dat het maar een paar druppels waren zijn we binnen gaan zitten. De rest van de middag hebben we thuis uitgebuikt en op bed gelegen. ‘s Avonds zijn we uitgenodigd bij Sheila en Everson, ook daar hebben we weer ontzettend lekker gegeten. Everson had kippen geslacht en Sheila had ze klaargemaakt met frietjes, rijst en een salade. Na een half bordje zat ik al vol omdat mijn maag de afgelopen week zo was gekrompen en nog steeds redelijk vol zat van het eten bij Raphael en Adina. Het is hier bijna verplicht om als je je bord leeg hebt, en er staat nog eten op tafel, nog een ronde te nemen. Dus een tip van mij: De eerste ronde niet te veel opscheppen en niet op één dag twee keer bij iemand gaan eten. Sheila is echt ontzettend lief en zag dat ik zowat omviel van de slaap en zei dat we maar snel naar huis moesten gaan zodat ik kon slapen. Toen we thuis waren heb ik mijn spullen nog snel verhuisd naar de kamer van Wouter. Want hoe lief ze ook is, het slapen met Manon was niet echt een succes... We waren nog net niet aan elkaar gesmolten van de hitte en we zijn allebei niet uitgerust wakker geworden. Gelukkig staat er bij Wouter nog een extra bed en kan ik daar de komende week hopelijk wat beter slapen.

Woensdag 2 mei

He! Balen! Vandaag is de eerste keer dat we geen stroom hebben in de ochtend. We hebben dus droog brood en crackers gegeten. Het brood is hier nogal taai dus echt genieten was het niet. Vandaag is Sheila jarig en we hebben tijdens de morning report (de overdracht) in het Nederlands lang zal ze leven gezongen, Sheila vond het geweldig en de verpleegkundigen die er al zaten lachten ons heel hard uit. Ik merkte in het ziekenhuis dat ik niet zo veel had gegeten toen we voor de tweede keer mochten helpen bij een bevalling. Het was nu mijn beurt om op het krukje te gaan zitten, ik heb de hele bevalling vanaf mijn krukje meegekeken terwijl Wouter de midwife super goed hielp (dit móést ik er van Wouter inzetten). De vliezen van de moeder waren nog niet gebroken dus dat moest de midwife nog doen. Hij pakte hiervoor een injectienaald en brak de naald ervan af zodat hij een klein plastic stukje had met een scherp puntje eraan. Toen de midwife de vliezen had gebroken kwam er een soort groen bruinig vruchtwater. Het vruchtwater was meconium houdend dit is als het kindje in het vruchtwater heeft gepoept. Niet veel later moest Wouter even iets gaan pakken en ja hoor, precies op dat moment kwam de baby naar buiten. Ik was snel opgestaan van mijn krukje om de baby schoon te poetsen en het vruchtwater uit zijn luchtwegen te zuigen. Tijdens het controleren van het kindje zag ik dat het kleine meisje 12 vingers had, dit gebeurd wel eens vaker maar kan gewoon geopereerd worden in het ziekenhuis. Ik voelde me nog steeds niet helemaal lekker en ben daarna snel weer op het bekende krukje gaan zitten terwijl Wouter de midwife hielp. We zijn vandaag eerder terug gegaan naar het huisje om te eten, ik viel namelijk bijna om. Ik voelde me deze ochtend niet zo lekker en heb besloten om de middag thuis te blijven om bij te slapen. Toen ik wakker werd was iedereen weer thuis na het werken en stonden er kinderen op de stoep “Elisa come dance, Elisa come play” te roepen. Iedereen was echter zo moe dat we hebben gevraagd of de kinderen in het weekend wilde komen spelen. Ik liep de hele middag rond in mijn pyjama met korte broek, in het huisje is dat niet zo erg maar toen ik water moest gaan halen moest ik kleren tot over de knie aandoen. Ik had geen zin om helemaal een andere broek aan te doen dus ik heb mijn dekbed als een omslagdoek om mijzelf heen gewikkeld en ik ben in mijn dekbed water gaan halen. Voor het slapen wilde ik nog snel even mijn haren wassen omdat we die avond wel redelijk veel water hadden. Ik had net mijn hele haar nat gemaakt en ingezeept en nu voel je het misschien al aankomen... Toen ik mijn haar wilde uitspoelen was het water op. Ik had de douche uitgezet en mijzelf erop voorbereid dat ik met het, toch eigenlijk wel vieze, water uit de ton mijn haar zou moeten uitspoelen. Gelukkig ben ik eigenwijs en wilde ik toch nog even proberen of er écht geen water uit de kraan kwam. Toen ik de knop omdraaide kwam er gelukkig nog net genoeg water uit om mijn haren uit te spoelen. 

Donderdag 3 mei

Lang zal ze leven, lang zal ze leven, lang zal ze leven in de gloria! Het was echt ontzettend lief bedoeld, maar mijn groepsgenootjes hebben ‘s ochtends niet de allermooiste stem dus ik heb ze maar snel laten stoppen met zingen. We zijn snel gaan ontbijten en dat was maar goed ook want toen de laatste boterham uit de broodrooster kwam viel de stroom uit. Gelukkig had iedereen goed gegeten en waren we klaar om te gaan werken. Dat dacht ik tenminste... totdat de groep een beetje begon te fluisteren en heen en weer begon te lopen. Ik moest nog even blijven zitten want de groep had een cadeautje voor me geregeld! Echt zo ontzettend lief! Ik heb een prachtige blauwe omslagrok gekregen! (Nu hoef ik niet meer naar de waterput in mijn dekbed). Na het ontzettend lieve cadeautje zijn we snel naar het ziekenhuis gegaan voor de morning report. Dit is best wel moeilijk om te volgen omdat de leerlingen die het voorlezen zacht praten en er veel achtergrond geluiden zijn. Na de morning report ging iedereen weer naar zijn afdeling, vandaag zijn we niet begonnen met een bevallig maar hebben we moeders en kinderen van de postnatale afdeling gecheckt. De kinderen worden nagekeken op gewicht, temperatuur en abnormale dingen zoals extra tenen of vingers of koorts. Bij de moeder wordt onderzocht of de eventuele hechtingen goed zijn, of er geen ontstekingen zijn en of de baarmoeder wel weer goed is gekrompen. Nadat we dit hebben gedaan zijn we gaan kijken bij het nieuwe gebouw van passion for people waar bevallingen moeten gaan plaatsvinden. Dit gebouw is al vijf jaar geleden gebouwd door passion for people maar werd nog niet gebruikt omdat niet alle apparatuur werkt. Aangezien Hans er nu is wilde Sheila graag dat het gebouw werd geopend, Hans en zijn dochters hebben daar vandaag veel schoongemaakt en apparaten gerepareerd  met de technische dienst. Wouter en ik wilden net terug lopen naar het huisje om te gaan lunchen toen er nog een moeder aan het bevallen was. Ik heb tijdens deze bevalling geleerd dat “kieën” persen betekend maar ik heb dit bijna niet hoeven zeggen omdat het kindje heel snel op de wereld was. Nadat er een gezond meisje was geboren zijn we snel terug gegaan naar de groep omdat Wouter de sleutel van het huisje heeft. In het huisje kwamen we erachter dat de stroom het niet deed dus hebben we droge boterhammen gegeten. Dit was niet zo erg want de middag op de afdeling hebben we niet zo veel gedaan.Omdat het mijn verjaardag is wilde Hans graag kip eten, hij heeft van Raphael twee kippen gekregen en deze zonder enige moeite geslacht. Wouter heeft hierna geholpen met het schoonmaken van de kip. Aangezien de stroom het al de hele middag niet deed en we de kip niet te lang konden laten liggen mochten we bij Patrick Joe (de ambulance chauffeur) en zijn vrouw Gloria koken op houtvuur. Het was echt geweldig dat ik op mijn verjaardag bij zulke lieve gastvrije mensen onder een super heldere sterrenhemel kip mocht klaarmaken op een houtvuur. Na het eten van de toch best wat taaie kip hebben we weerwolven gespeeld en een paar biertjes gedronken om mijn verjaardag te vieren. 

Vrijdag 4 mei

Na een hele korte eigenlijk veel te korte nacht hebben we het passion for people gebouw geopend met de eerste bevalling. Het is best wel gek dat ik pas voor de vierde keer een bevalling zag en dat je docent daar dan bij staat, aan de andere kant van de wereld niet te vergeten... maar ondanks dat was het een hele mooie bevalling en is er een gezond meisje geboren. Tegen de tijd dat we lunchpauze hadden was er in het oude gebouw nog een bevalling, aangezien Wouter de sleutel van het huisje en honger had is hij terug gegaan. Ik ben zelf bij de bevalling gebleven. Er wordt hier weinig aandacht besteed aan de moeder tijdens een bevalling en de moeders zeggen of vragen ook niets tijdens hun bevalling. Ik zag aan deze vrouw dat ze het heel warm en moeilijk had dus begon ik met wat papieren te wapperen zodat ze wat frisse lucht zou krijgen. Later vroeg ze mij of ik water voor haar kon halen dus heb ik dat geregeld. Na een tijdje kwam er een gezond meisje op de wereld en mocht ik de placenta geboren laten worden. Ik had dit al wel vier keer eerder gezien maar ik had het nog nooit zelf gedaan. Gelukkig hielp de midwife mee en vertelde hij precies wat ik moest doen. Toen de placenta was geboren vroeg hij of ik de moeder ook wilde hechten, dat heb ik snel afgewezen.  De moeder was HIV positief en de kans was groot dat haar kindje het ook zou hebben. Hiervoor krijgt de moeder medicatie mee naar huis dat ze aan het kindje moet geven en moet ze om het half jaar terug komen naar het ziekenhuis om het kindje te laten testen op HIV. Na de bevalling en uitleg over HIV had ik ook wel trek gekregen en ben ik snel naar huis gegaan om te lunchen. ‘s Middags ben ik naar de markt geweest omdat we die avond mensen hadden uitgenodigd voor mijn verjaardag. We hebben bier en alle ingrediënten voor pannenkoeken gehaald. We hebben een hele stapel pannenkoeken gebakken want wij zijn met zeven, Hans en zijn twee dochters, Sheila en Everson, Raphael en Adina en Trees kwamen eten. Ook vandaag heb ik ontzettend lieve cadeaus gekregen, van Raphael en Adina heb ik een tas gekregen van Afrikaanse stof, van Trees heb ik haarspelden gekregen en van Sheila en Everson een hele pan met oliebollen. Na alle ontzettend lieve cadeau’s begon het heel hard te regenen en te onweren en hebben we buiten staan dansen met Elias (de nightshift) die snachts onze huisjes in de gaten houd zodat er niet wordt ingebroken. Nadat al het bezoek naar huis was hebben we nog wat potjes weerwolven gespeeld en zijn we naar bed gegaan.

Zaterdag 5 mei

Deze zaterdag hebben we eigenlijk niets gedaan. We hebben uitgeslapen wat spelletjes gespeeld en zijn daarna weer dutjes gaan doen. William kwam nog even langs om een cadeautje aan mij te geven omdat hij gister niet meer kon komen door de regen. Ik heb een hele mooie omslagdoek gekregen die de vrouwen hier ook dragen. Ik heb in de middag nog wat gelezen en genetflixt en af en toe wat dutjes gedaan. Na het avondeten is iedereen bijna gelijk naar bed gegaan omdat we moe waren van een hele dag niksen.

Zondag 6 mei

Vandaag hebben we weer een uitgeslapen. Toen we wakker werden deed de stroom het niet dus hebben we ontbeten met droge taaie boterhammen. Na het ontbijt hebben we gewassen, net als vorige week hebben we de rest van de middag bij de was gezeten om te wachten tot het droog was. Tijdens het wachten hebben we onze benen geschoren in een emmer want na twee weken konden we het bijna vlechten. Helaas scheen de zon vandaag niet zo hard en moesten we de was nog verhuizen naar het andere ommuurde huisje zodat we rustig konden avondeten zonder dat er iemand bij de was moest blijven zitten.